Frenologie

Frenologie was een oude theorie die suggereerde dat je persoonlijkheidseigenschappen en gedrag kon begrijpen door de vorm van iemands schedel te bestuderen. Het idee was dat verschillende delen van de schedel correspondeerden met verschillende eigenschappen, zoals intelligentie of agressie. Hoewel frenologie populair was in de Victoriaanse tijd, wordt het nu niet langer als een geldige wetenschappelijke theorie beschouwd. Het wordt nu dan ook een pseudowetenschap genoemd, net als het handlezen.

Het meten van hobbels op de schedel zou het mogelijk maken om mentale eigenschappen te voorspellen. Zo beweerde men dat men aan de hand van het uiterlijk van de schedel zou kunnen zien of iemand een crimineel was. Men dacht dus dat meten van de contouren van de schedel dat je daarmee persoonlijkheids-kenmerken kon voorspellen.

Het werd ontwikkeld door de Duitse arts Franz Joseph Gallin in 1796.

Het frenologisch denken had invloed op de psychiatrie en psychologie van de 19e eeuw. Galls benadering bereidde de weg voor voor het bestuderen van de geest, wat echter zou leiden tot de ondergang van zijn eigen theorieën.  De frenologie heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van de fysische antropologie, de forensische geneeskunde, de kennis van het zenuwstelsel en de hersen-anatomie en heeft ook bijgedragen aan de toegepaste psychologie.

Mede door de huidige kennis over hersenstructuren is de frenologie naar de achtergrond verdwenen en kan zwart-wit gezegd als onzin worden beschouwd. Toch kan het dus als een eerste stap naar de neuropsychologie worden gezien, alleen bleken later de toen bestaande ideeën niet te kloppen.