Gert Biesta
| Wetenschapper | ||||
.png)
| ||||
| Gert Biesta | ||||
| Persoonlijke info | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Gerardus Johannes Jozef Biesta | |||
| Geboren | 21 maart 1957 | |||
| Geboorteplaats | Rotterdam | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Gehuwd met / relatie | ||||
| Bekend van | ||||
| Vakgebied | Onderwijspedagogiek, Hoogleraar | |||
| Bekend van | boek 'Het prachtige risico van Onderwijs' (2014) | |||
| ||||
Gert Biesta werd geboren op 21 maart 1957 in Rotterdam. Hij is hoogleraar openbaar onderwijs aan het Centre for Public Education and Pedagogy, Maynooth University, Ierland, en hoogleraar onderwijstheorie en pedagogiek aan de Moray House School of Education and Sport, University of Edinburgh, VK. Hij is ook als gasthoogleraar (kunst- en cultuureducatie) verbonden geweest aan ArtEZ, Hogeschool voor de Kunsten, in Arnhem. Vanaf januari 2023 is hij begonnen aan een termijn van vier jaar als lid van de Onderwijsraad, het adviesorgaan van de regering en het parlement over onderwijsaangelegenheden.
Biesta is bezorgd dat de school teveel als een 'leerfabriek' wordt gezien. Het werk van de leerkracht staat ook voortdurend onder druk van de bemoeizucht van de politiek, economen en de ouders. In zijn optiek (visie) komt de socialisatie en persoonsvorming (subjectificatie) van de kinderen hierdoor te veel onder druk te staan. De maatschappij verandert echter voortdurend en kinderen moeten tegenwoordig dan maar competenties (iets wat laat zien dat iemand geschikt is voor een taak) aangeleerd moeten krijgen volgens velen. Biesta vindt het prima als het onderwijs kijkt naar wat er in de maatschappij gaande is, maar vindt niet dat scholen daar 'slaafs' naar moeten handelen. Hij vindt juist dat het onderwijs de plicht heeft om ‘weerstand te bieden’. Goed onderwijs is óók kinderen en jongeren leren om de ontwikkelingen in de maatschappij kritisch te bevragen. Ook het met elkaar omgaan vraagt om sociale vaardigheden en kennis van hoe anderen tegen dingen aankijken. Hierbij speelt zelfkennis ook een rol.
Door niet alleen te kijken naar de feiten, maar ook naar de gevolgen van gebeurtenissenkrijgen de feiten een bepaalde waarde. Zo moet je pedagogiek volgens Biesta als een kompas zien. Het geeft richting aan het denken en handelen van de man en de vrouw in de praktijk. Daarom maakt Biesta zich ook zorgen. Omdat de pedagogiek in ons land, volgens Biesta, buitenspel is gezet. Het toetsen vormt de boventoon en het kind staat niet meer centraal. Hierdoor vallen zwakke leerlingen buiten de boot. Hij vindt dat de school een bedrijf is geworden. Hij vindt dan ook dat de opdracht anders moet zijn:
Mens zijn heeft alles te maken met de manier waarop we omgaan met hetgeen we op ons levenspad tegenkomen
Onderwijs is in zijn optiek geen interactie tussen robots, maar een ontmoeting tussen mensen. Leerlingen zijn geen voorwerpen die moeten worden getraind en gedisciplineerd, maar het zijn handelende en verantwoordelijke personen, individuen. Biesta vindt ook dat de leerkracht juist in zekere zin moet vertragen. Zeg maar meer stil staan bij dingen. Hier door krijg je een sterkere ontmoeting met de dingen om ons heen en geeft leerlingen de gelegenheid om zich te verwonderen. Het gaat om aanmoedigen, uitdagen om de wereld te ontmoeten, om zich te verbinden met de wereld maar daar niet door overspoeld te raken.
In zijn boek ‘Wereldgericht Onderwijs - Een visie voor vandaag’ beschrijft hij zijn belangrijkste ideeën over onderwijs.